Παράλληλα με την αύξηση της δημοτικότητας των αγώνων του ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ  αναπτύχθηκε και το αγωνιστικό του κομμάτι. Ένα κομμάτι , το οποίο με την πάροδο του χρόνου εμπλουτίστηκε και εξελίχθηκε ανεβάζοντας έτσι τον πήχη των απαιτήσεων του απέναντι στον αθλητή ψηλά. Η αναπροσαρμογή των κανόνων χάριν της υψηλής τεχνικής και του θεάματος και ο αυξανόμενος ανταγωνισμός , κατέστησε το αγωνιστικό ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ σαν ένα σχεδόν αυτόνομο κομμάτι , το οποίο οδηγεί τον αθλητή σε μια ολοκληρωμένη προπόνηση βασισμένη στην στρατηγική και τη φιλοσοφία των αγώνων.            .  Τα οφέλη είναι τόσο σωματικά, όσο και ψυχολογικά. Εκρηκτικότητα , γρήγορη και ορθή σκέψη , δύναμη , ευλυγισία , ισορροπία ,  αντοχή , στρατηγική , είναι μερικά από τα πλεονεκτήματα του αγωνιστικού ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ , εξοπλίζοντας έτσι τον αθλητή με αρκετά εφόδια για το μέλλον του , που θα τον βοηθήσουν να ανταπεξέλθει σε δύσκολες καταστάσεις.

   Το αγωνιστικό κομμάτι λοιπόν είναι μια θετική εξέλιξη της πολεμικής τέχνης του ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ, που οδηγεί τον ασκούμενο στο μονοπάτι της εκγύμνασης , τόσο της σωματικής όσο και της πνευματικής.

   Παρόλα αυτά όμως, δεν πρέπει να αγνοήσουμε και να υποβαθμίσουμε το παραδοσιακό ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ.

   Για να σας δείξω τη σημαντικότητά του θα σας παρομοιάσω το ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ με ένα δέντρο το οποίο παράγει καρπούς. Ο καρπός είναι το αγωνιστικό ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ. Η ρίζες και ο κορμός με τα κλαδιά , είναι το παραδοσιακό ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ. Είναι η φροντίδα και περιποίηση που θα λάβει η βάση , αυτή που θα παράξει τον καρπό. Η ποιότητα του καρπού , εξαρτάται από της συνθήκες υπό τις οποίες θα καλλιεργηθεί το δέντρο. Το νερό , το χώμα , το περιβόλι , τον ήλιο. Το νερό και το  χώμα είναι ο δάσκαλος και οι γνώσεις που μεταφέρονται και διδάσκονται. Το περιβόλι , είναι το  περιβάλλον , το οποίο θα πρέπει να είναι ασφαλές (η σχολή) . Ο ήλιος είναι η θετικές απολαβές από το περιβάλλον και η στήριξη του γονιού στον αθλητή.

   Το παραδοσιακό κομμάτι λοιπόν είναι αναπόσπαστο κομμάτι του παραδοσιακού ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ , καθώς από εκεί πηγάζουν όλες οι βασικές τεχνικές που εφαρμόζονται στον αγώνα. Επίσης, είναι το κομμάτι αυτό που θα διδάξει στον αθλητή και τον ουσιαστικό σκοπό του ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ. Την τεχνική , την αυτοάμυνα , τον αυτοέλεγχο , την αρμονία , την  ώριμη σκέψη , την αυτοπεποίθηση και αρκετές ακόμα αξίες και αρετές .

   Στο παραδοσιακό κομμάτι δραστηριοποιούνται αρκετά τα χέρια , καθώς στον αγώνα ο ρόλος τους υποβαθμίζεται σε μία απλή και μονότονη άμυνα , και μία πολύ βασική και περιορισμένη επίθεση .

  Το παραδοσιακό ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ είναι ο συνδετικός κρίκος που συνδέει τα πόδια με τα χέρια υπό την καθοδήγηση του μυαλού. Αποκαλύπτει το εύρος και την πληθώρα των τεχνικών και των συνδυασμών αυτών και μας κάνει πραγματικούς “Μαχητές” τόσο στον δρόμο , όσο και στη ζωή.

Με εκτίμηση,
Παπαδόπουλος Χάρης Μαύρη Ζώνη 3 DAN E.T.U.

   Η αλήθεια είναι ότι ο ρεαλισμός του Ταεκβοντο σε πραγματικές συνθήκες αμφισβητείται . Ο λόγος αυτής της αμφισβήτησης είναι προφανής : άγνοια.

  Ελάχιστοι από τους “αμφισβητίες” γνωρίζουν τις τεχνικές του Ταεκβοντο και τον τρόπο χρήσης τους. Βασισμένοι οι περισσότεροι στο αγωνιστικό του κομμάτι ή ακόμα και στο παραδοσιακό του (φόρμες , στημένες αυτοάμυνες) επαναλαμβάνουν τις γνωστές καραμέλες  “το Ταεκβοντο είναι μόνο πόδια” , “οι αθλητές του Ταεκβοντο παλεύουν με τα χέρια κάτω” , “εντυπωσιακές οι τεχνικές του , αλλά δεν εφαρμόζονται” και άλλες τέτοιου είδους ανυπόστατες κατηγορίες.

  Το Ταεκβοντο κατά την προπόνηση της αυτοάμυνας ,όπως και κάθε πολεμική τέχνη , καλύπτει και εξερευνά ορισμένα συνήθη σενάρια συμπλοκής και πιθανές καταλήξεις αυτών. ΚΑΜΙΑ πολεμική τέχνη δεν εξασφαλίζει 100% την αυτοάμυνα στο δρόμο. Αυτό που αλλάζει και διαφοροποιεί κάπως τις πολεμικές τέχνες , είναι ο τρόπος και τα μέσα αντιμετώπισης της συμπλοκής.

  Ο τρόπος του Ταεκβοντο ήταν , είναι , και θα είναι αμυντικός. Άμυνα όμως δεν σημαίνει , αμύνομαι επ’αορίστου , μέχρι να κουραστεί ο αντίπαλος. Άμυνα σημαίνει , ότι χρησιμοποιώ τις γνώσεις μου ώστε να προστατεύσω τη ζωή μου. Εάν χρειαστεί να χτυπήσω τον αντίπαλο μου για να τα καταφέρω , θα το κάνω. Πρέπει να το κάνω. Επίσης ο τρόπος του Ταεκβοντο (και αυτό είναι που το κάνει πολύ σπουδαίο) είναι η χρήση της ΤΕΧΝΙΚΗΣ και ΔΕΝ στηρίζεται στη δύναμη. Η ορθή κινησιολογία και η επιστημονική μελέτη των κινήσεων βάσει της μηχανικής του σώματος , είναι αδιαμφισβήτητα .

  Τα μέσα αντιμετώπισης που μας δίνει το Ταεκβοντο (επίσης πολύ σημαντικό πλεονέκτημα) είναι ο συνδυασμός κάθε πιθανού σημείου του σώματος που μπορεί να αμυνθεί ή να καταφέρει πλήγμα στον αντίπαλο.

  Παρακολουθώντας κάποιος μία συνηθισμένη προπόνηση Ταεκβοντο μιας έγχρωμης ζώνης, παρατηρείς ότι οι τεχνικές αυτοάμυνας είναι κάπως περίπλοκες και πολλές φορές θυμίζουν κινηματογραφικές σκηνές μάχης , με κλειδώματα , ρίψεις , ψηλά λακτίσματα , κ.α. Εύλογα σε αυτό το σημείο μπαίνει το στοιχείο της αμφισβήτησης σχετικά με τον ρεαλισμό και κατά πόσο μπορούν να εφαρμοστούν αυτές οι τεχνικές σε πραγματικές συνθήκες συμπλοκής με διάφορους παράγοντες , όπως η πίεση , ο περιορισμός του χώρου , η ενδυμασία μας, κ.τ.λ. Πολλές φορές η “ορθή”  εξόφθαλμη “λύση” είναι μία απλή γροθιά και το γνωρίζουμε όλοι . Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αρπαγή της μπλούζας από τον γιακά. Είναι προφανές ότι ενώ έχει και τα δυο του χέρια απασχολημένα ο αντίπαλος και είναι σε πολύ κοντινή απόσταση , θα μπορούσαμε να τον χτυπήσουμε απλά , αντί να προβούμε σε οποιαδήποτε άλλη τεχνική , όπως κάποιο κλείδωμα ή κάποια ρίψη.

 Οι λόγοι που δεν γίνεται το “προφανές” είναι πολλοί και διάφοροι.

  Ίσως απλά να μην θέλουμε να χτυπήσουμε. Ίσως ο αντίπαλος να είναι απλά κάποιος φίλος μας που έχει πιει και παραφέρεται . Γιατί να του ανοίξουμε το κεφάλι ενώ θα μπορούσαμε να τον “κλειδώσουμε” με τρόπο που να μην βλάψει εμάς και ίσως και τον ίδιο του τον εαυτό;

 Σκεφτήκατε ποτέ ότι η πολυπλοκότητα της αυτοάμυνας θεωρεί το απλό χτύπημα δεδομένο και απλά μας εισάγει σε μια κατάσταση ετοιμότητας διευρύνοντας το φάσμα των επιλογών μας ; Είναι δυνατόν κάποιος που μπορεί να κάνει το σύνθετο , να μην μπορεί να κάνει το απλό ;

  Σε τελική ανάλυση , πρέπει να προετοιμαζόμαστε για μάχη , ή να γυμνάζουμε το σώμα , το πνεύμα και το μυαλό μας αναπτύσσοντας αυτοπεποίθηση , τρόπο ζωής και τεχνικές που μπορούν να βοηθήσουν σε μία συμπλοκή  , χωρίς όμως να επιδιώκεται κάτι τέτοιο ;

  Δυστυχώς στον δρόμο δεν υπάρχουν κανόνες. Δεν ξέρεις με ποιον θα έρθεις αντιμέτωπος . Δεν ξέρεις αν θα κουβαλάει μαχαίρι , πόσο ικανός , γρήγορος και δυνατός είναι , αν θα είναι μόνος ή με παρέα , ή ακόμα και τι θα γίνει μετά τον καυγά. Θα λήξει εκεί το θέμα ή θα συνεχιστεί με την μορφή της “βεντέτας”; Από το μισό μέτρο και μετά , ο καθένας μπορεί να είναι επικίνδυνος . Το “ξύλο” ως λύση δεν έχει βάση. Δείχνει  έλλειψη επιχειρήματος , έλλειψη παιδείας , έλλειψη κοινής λογικής . Για αυτό και στο Ταεκβοντο δεν ενθαρρύνεται η επίθεση , αλλά η άμυνα.

Όπως και να έχει , αυτό που έχει σημασία είναι το “ταξίδι” και όχι ο “προορισμός”..

 Το Ταεκβοντο αναπτύχθηκε με κινησιολογικά κριτήρια . Αυτός είναι και ο λόγος που ακολουθεί την εξέλιξη. Αυτό που είναι σήμερα οφείλεται στην συνεχή εξέλιξη του και την πολύ καλή προσαρμοστικότητα του. Η τέχνη του Ταεκβοντο προσαρμόζεται και εκδηλώνεται  σε διάφορες πτυχές της σύγχρονης ζωής. Είτε μέσω των σύγχρονων Πούμσε, είτε μέσω των σύγχρονων αγώνων , είτε μέσω της ενσωμάτωσής του σε μουσικοχορευτικές δραστηριότητες , είτε μέσω της προβολής του στις ταινίες,  είτε μέσω της γυμναστικής (αρκετοί το προτιμούν γιατί συνδυάζει τη γυμναστική μέσα από τις κινήσεις του με την τέχνη και την ικανότητα της αυτοάμυνας , καθώς και την εκτόνωση του άγχους) , το Ταεκβοντο πλέον εξελίσσεται σε τρόπο ζωής.

Η εξέλιξη αυτή ξεκινά και τελειώνει στις πολύ καλά μελετημένες κινήσεις του.

Το Ταεκβοντο είναι σαν ένα εργαλείο . Όταν δεν το χρησιμοποιείς σωστά , δεν σημαίνει ότι δεν λειτουργεί . !

Με εκτίμηση,
Παπαδόπουλος Χάρης Μαύρη Ζώνη 3 DAN E.T.U.